Ο ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΟΑΕΔ

Ενα στα δέκα παιδάκια παρατάει το σχολείοκαι πιάνει δουλειά - ακόμα ανήλικο...Τρία στα δέκα παιδάκια βγάζουν το σχολείοκαι δεν βρίσκουν δουλειά - μαραζώνουν ενήλικοι...[Ωραίο ως εδώ! Αν βρω κι ένα τρίτο γκαγκνα ολοκληρώσω τη ρίμα, θα πουλήσω τοσλογκανάκι στον ΟΠΑΠ (να διαφημίσει το «Στοίχημα»)ή σε κάποιαν κινητή τηλεφωνία υποκλοπώννα διαφημίσει ότι δεν έκανε υποκλοπέςή κάπου τέλος πάντων, όπου ανταμείβουν τους ικανούς κι όσους ξεχωρίζουν, να πιάσει ο κόπος μου τόπο]...


Η στήλη έλαβε επιστολή με τίτλο «Μια ωρομίσθια εκπαιδευτικός του ΟΑΕΔ αφηγείται...» και σας την παραθέτει (οι υπογραμμίσεις, δικές μας):

«Οταν αφηγούμαστε μια ιστορία, πρέπει να χρησιμοποιούμε ρήματα κίνησης ή έκφρασης συναισθημάτων. Ετσι διδαχθήκαμε ως μαθητές, έτσι διδάσκουμε με τη σειρά μας εμείς τους μαθητές μας.Ομως στην περίπτωσή μου (και σαν εμένα είναι άλλοι 400 περίπου συνάδελφοί μου) νιώθω πως δεν υπάρχουν ρήματα να αφηγηθούν αυτά που αισθάνομαι.Ενα απόλυτο κενό, μια αίσθηση πλήρους αποτυχίας, μια αίσθηση ότι τα εφηβικά όνειρα για σπουδές και επαγγελματική καταξίωση, σε συνδυασμό πάντα με πολύ κόπο και προσπάθεια, όλα αυτά για λόγους άλογους χάθηκαν, διαγράφηκαν.

Είμαι σχεδόν 40 ετών και μετά από 14 χρόνια προσφοράς σ' ένα δημόσιο ΤΕΕ, πληροφορούμαι ότι από του χρόνου θα είμαι άνεργη, διότι το ΤΕΕ στο οποίο εργάζομαι θα μετατραπεί σε ΕΠΑΣ κι επομένως δεν προβλέπονται ώρες διδασκαλίας για μαθήματα του αντικειμένου μου.

Το Υπουργείο Απασχόλησης στο οποίο ανήκει το ΤΕΕ, όπου προσέφερα τόσα χρόνια τις υπηρεσίες μου, σφυρίζει αδιάφορα. Οι αποφάσεις για την επαγγελματική εκπαίδευση ελήφθησαν από το Υπουργείο Παιδείας, λέει.

Από την άλλη, το Υπουργείο Παιδείας, διά στόματος υφυπουργού Καλού, μας κλείνει την πόρτα, διότι, καθώς λέει, δεν μπορεί να ελέγξει το καθεστώς πρόσληψής μας (άκουσον-άκουσον) και τις ώρες προϋπηρεσίας που εμείς προσκομίζουμε (λες κι αυτές οι ώρες έχουν πραγματοποιηθεί σε άλλη χώρα). (...).

Τι να απαντήσει κανείς στον κ. Καλό, όταν ο ίδιος πριν από λίγο καιρό, όντας στην αντιπολίτευση, έλεγε στον κ. Ευθυμίου ότι θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος στην αδικία που υφίστανται οι εκπαιδευτικοί των ΤΕΕ του ΟΑΕΔ;

Πώς μπορώ να απαντήσω σ' αυτούς που αποφασίζουν με τόση ευκολία για τη ζωή μου, όταν κανείς δεν είναι πρόθυμος να ακούσει, ούτε καν οι δημοσιογράφοι (βλέπετε, εμείς δεν έχουμε να καταγγείλουμε βιασμούς, κλοπές, σκάνδαλα - εμείς έχουμε να καταγγείλουμε την αναξιοκρατία και την αδικία που, τόσα χρόνια, νιώθουμε).

Νιώθω πως χτυπάω γροθιές στον αέρα ενόσον κάποιοι με παρακολουθούν και γελούν μαζί μου.Νιώθω απόλυτα αλλά και τόσο άδικα νικημένη.

Δεκατέσσερα χρόνια διδασκαλίας διαγράφονται, είναι σαν μην υπήρξαν ποτέ. Ετσι αποφαίνεται η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.Το μόνο που έμεινε να μαρτυρά, να πιστοποιεί τη διδακτική μου υπηρεσία είναι οι μνήμες των μαθητών μου.Αυτές ευτυχώς δεν μπορεί κανείς "ειδήμων" να τις διαγράψει».

Ε.Σ. Φιλόλογος, ΤΕΕ ΟΑΕΔ Κέρκυρας, 14 χρόνια ή 8.000 ώρες υπηρεσίας.


***
Τι να προσθέσει τώρα ο «ναυτίλος» σε αυτήν την επιστολή; Να φωνάξει; Ορίστε: Αααααααα! Οι έντυπες κραυγές είναι ατελέσφορες.

Να συστήσει στην καθηγήτρια να βάλει φωτιά; Πού; σε υποκατάστημα Τραπέζης; σε πρωινάδικο πάνελ; στα τόπια; στα διαφημιστικά σποτ; Πού;

Να ψέξει τη φιλόλογο που τόσα χρόνια δεν φρόντισε να αποκτήσει μπάρμπα στην Κορώνη, δόντι στο Κόμμα, κουμπάρο στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, γαμπρό να την αξιολογήσει, συννυφάδα να την αναγορεύσει καθηγήτρια στο Πάντειο;

να την λοιδορήσουμε που δεν προνόησε να 'ναι κι αυτή σε έναν «κύκλο», μια «παρέα», μια παράταξη, κάπου;

Μετά δεκατέσσερα χρόνια προϋπηρεσίας κι 8.000 ώρες πτήσης με τους μαθητές της μια καθηγήτρια στον άσσο! Στα σαράντα της. Στα αζήτητα. Χωρίς ντροπή ουδενός;Κυρία Γιαννάκου μου - μια γυναίκα (ή άνδρας) δάσκαλος στα σκουπίδια; στο σβου; στο τίποτα, στο μανά-ξανά-απ' την αρχή,αν βρει.

Αν δεν καταντήσει μία ακόμα μακροχρόνια άνεργος, ένα ακόμα νούμερο στις στατιστικές σας, ένας ακόμα αριθμός για τις δημιουργικές λογιστικές σας.

Ενώ αν ήταν «νταβατζής», Δυνατός, λαμόγιο, αεριτζής, θα της φερόσασταν με σεμνότητα και ταπεινότητα! Με προσοχή και δέος.Ντροπή ή φωτιά;

***Τι θα γίνει πια σε αυτόν τον τόπο με τους ανθρώπους της εργασίας; την αξιοπρέπεια της εργασίας; τον πολιτισμό των ανθρώπων κι όχι των πιστωτικών καρτών και των επιτοκίων!

Τι θα κάνετε με αυτήν την κυρία και τους 399 συναδέλφους της δασκάλους, κυρία Γιαννάκου;


Ντροπή ή φωτιά;