ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΟΑΕΔ: ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΟΑΕΔ : ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑΣ

Με αφορμή τις τελευταίες ρυθμίσεις που σχεδιάζει και ανακοίνωσε το ΥΠΕΠΘ με Δελτίο Τύπου για τους διορισμούς στη δημόσια εκπαίδευση, φούντωσε και πάλι η φημολογία παντού για το τι γίνεται και με τους «πεταμένους» έξω από την εκπαίδευση, από πέρυσι, καθηγητές του ΟΑΕΔ..

Εμείς, ας το πούμε απλά και ξάστερα: η αναγνώριση της προϋπηρεσίας μας, ειδικά τη στιγμή που το ΥΠΕΠΘ έχει καταργήσει πολλές ειδικότητες γενικών και τεχνικών μαθημάτων από τον ΟΑΕΔ, και τις έχει μεταφέρει στο Υπουργείο Παιδείας, είναι μονόδρομος πλέον, για την επίλυση του προβλήματος της αδιοριστίας μας ως εκπαιδευτικών και της διαρκούς ανεργίας μας. Το θεωρούμε, δε, αυτονόητο και δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να το «παζαρέψουμε», να περικόψουμε έστω και ένα μέρος αυτής της προϋπηρεσίας. Οι ηγεσίες του ΥΠΕΠΘ και του Υπουργείου Απασχόλησης πρέπει να δώσουν τη λύση για το πρόβλημα που οι ίδιες δημιούργησαν από το 2006, με τις αλλαγές που έκαναν τότε στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση.

Εννοείται, επίσης, ότι δεν μπαίνουμε και σε καμία διαδικασία αντεκδίκησης με καμία άλλη κατηγορία συναδέλφων εκπαιδευτικών οι οποίοι διεκδικούν κι αυτοί «μια θέση στον ήλιο», κάποιες φορές με μέσα που μπορεί και να μην είναι «καθαρά» ή αγωνιστικά.
Θεωρούμε ότι κάθε εκπαιδευτικός έχει δικαίωμα για πλήρη και μόνιμη απασχόληση. Το ΥΠΕΠΘ έχει μεγάλη ευθύνη για τη διαιώνιση της εργασιακής ανασφάλειας για όλους τους ωρομίσθιους και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, γιατί αυτή η κατάσταση τους στερεί θεμελιώδη εργασιακά τους δικαιώματα και δεν τους βοηθά να συγκεντρωθούν στο εκπαιδευτικό τους έργο. Το ΥΠΕΠΘ ευνοείται από τον κατακερματισμό των εκπαιδευτικών σε ομαδούλες φτιαχτών «αλληλοσυγκρουόμενων» συμφερόντων, κατάσταση την οποία το ίδιο δημιουργεί και υποδαυλίζει διαρκώς, για να μετατίθεται το πρόβλημα από την πραγματική του βάση (την άρνησή του υπουργείου να κάνει τους απαραίτητους μαζικούς διορισμούς στην εκπαίδευση) στους ώμους των εκπαιδευτικών και των δεκάδων συλλόγων τους, αλλά και στην κοινωνία, που πρέπει να παίρνει κάθε φορά θέση για το ποιος τρόπος πρόσληψης είναι, δήθεν, πιο αξιοκρατικός και στέλνει τους καλύτερους εκπαιδευτικούς στη δημόσια εκπαίδευση.

Εμείς οι εκπαιδευτικοί του ΟΑΕΔ, ως εκπαιδευτικοί που δώσαμε πολλά δημιουργικά χρόνια στην τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση, δεν μπορούμε να «παζαρέψουμε» για το ποιο κομμάτι αυτής της ζωής θα μας αναγνωριστεί τελικά, συρρικνώνοντας το αίτημά μας για πλήρη αναγνώριση της δουλειάς μας τόσων χρόνων σε «βολικές», για ορισμένους, αποσπασματικές προτάσεις του τύπου :
-«μόνο το 1/3 προϋπηρεσίας» ( γιατί και άλλο «κουτσούρεμα» των ήδη μειωμένων, με ευθύνη του κράτους, χρόνων δουλειάς, αμοιβών, ενσήμων, άρα και σύνταξής μας ;;;),
-«5% κάθε χρόνο επί ειδικών, παράλληλων πινάκων εκπαιδευτικών ΟΑΕΔ» ( κι άλλους πίνακες; για διορισμό σε 30 χρόνια; εκπαιδευτικών που είναι ήδη 40 και 45 ετών;),
-«ρύθμιση μόνο για τους υπηρετούντες στον ΟΑΕΔ», (και οι απολυμένοι από πέρυσι εκπαιδευτικοί που δουλεύουν πλέον στη συντριπτική τους πλειοψηφία μόνο ως σερβιτόροι, delivery, πωλητές, ταξιτζήδες;)
-«αναγνώριση μόνο μετά το 1998, χρονιά ίδρυσης των ΤΕΕ» ( τα σχολεία του ΟΑΕΔ όμως, είναι ισότιμα με τα αντίστοιχα του ΥΠΕΠΘ από το 1985, σύμφωνα με το νόμο 1566),
-«2 χρόνια παραμονής σε πίνακα χωρίς διορισμό, κατ’ αναλογία με τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς» (τα σχολεία του ΟΑΕΔ είναι δημόσια, θυμίζουμε, ακόμα),
-«να μην υπολογίζεται η όποια παράλληλη προϋπηρεσία στο ΥΠΕΠΘ» (γιατί όχι, αν είναι συνολικά λιγότερη από 21 ώρες;) ή «να υπολογίζεται η προϋπηρεσία στον ΟΑΕΔ με αναγωγή στις 11 ώρες» (Οι εκπαιδευτικοί του ΟΑΕΔ όμως δεν είχαν ποτέ τη δυνατότητα να είναι αναπληρωτές- ο θεσμός του αναπληρωτή ίσχυσε για 2 χρόνια μόνον).
-«να ισχύσει ρύθμιση μόνο για τους εκπαιδευτικούς γενικών μαθημάτων» ( όμως πολλοί συνάδελφοι τεχνικών ειδικοτήτων έχασαν τη δουλειά τους, καθώς καταργήθηκαν πολλές ειδικότητες στα σχολεία του ΟΑΕΔ και μεταφέρθηκαν στο ΥΠΕΠΘ)
-«να μην ισχύσει για όλους, παρά για ένα ποσοστό των εκπαιδευτικών» ( η πρόταση- άποψη αυτή στηρίζεται σε ένα λάθος υπολογισμό, ίσως και σκόπιμα, καθώς προσθέτει τους εκπαιδευτικούς που προσλαμβάνονταν κάθε χρόνο στα σχολεία του ΟΑΕΔ ως καινούριους και έτσι φτάνουμε σε αριθμούς χιλιάδων!!!)

Δεν θα συνεχίσουμε άλλο, γιατί έχουμε βαρεθεί τα τελευταία χρόνια να ακούμε τις δεκάδες «εναλλακτικές» προτάσεις από επίσημα και μη χείλη, από συνάδελφους του ΥΠΕΠΘ κ.λ.π. που σκοπό έχουν να συρρικνώσουν την ήδη «κουτσουρεμένη» (σε ένσημα και απολαβές) εκπαιδευτική μας εμπειρία και να υποβαθμίσουν τη σημασία του προβλήματος της ανεργίας μας. Γιατί, δεν μπορεί κανείς να μας ζητά να παραιτηθούμε από τόσα χρόνια δουλειάς, που πέρασαν μέσα από σκληρές συνθήκες για τους περισσότερους από μας, με λειψούς μισθούς και ένσημα, άρα και προβλήματα ακόμα και για τη σύνταξη, για εκπαιδευτικούς που, σημειωτέον, έχουν εργαστεί ως ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΙ για 5, 10 και 15 χρόνια. Δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει και να μην αναγνωρίσει τη συμβολή μας στο να κρατηθούν επί τόσα τα σχολεία του ΟΑΕΔ, καθώς οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί τους ΗΤΑΝ και ΕΙΝΑΙ ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΙ!

Η μόνη δίκαιη και γενναία πρόταση ακούστηκε και αποφασίστηκε στο περυσινό συνέδριο της ΟΛΜΕ, η οποία τοποθετήθηκε ανοιχτά υπέρ της αναγνώρισης ΟΛΗΣ της προϋπηρεσίας ΟΛΩΝ των εκπαιδευτικών στα δημόσια σχολεία άλλων υπουργείων εκτός ΥΠΕΠΘ, πρόταση με την οποία και συμφωνούμε απόλυτα.

Ας πάρουν, λοιπόν, την ευθύνη τα συναρμόδια υπουργεία να επιλύσουν το πρόβλημα που τα ίδια δημιούργησαν το 2006 με τις αλλαγές –«μεταρρυθμίσεις» στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση. Δεν ζητάμε τίποτε άλλο, παρά να εργαστούμε στην Εκπαίδευση και πάλι, εκεί ακριβώς που πήγαν φέτος και οι μαθητές μας, στην πρώτη τάξη ΕΠΑΛ, δηλαδή στο ΥΠΕΠΘ, εφόσον ο ΟΑΕΔ κατάργησε ειδικότητες που μεταφέρθηκαν ( με αυξημένες ώρες διδασκαλίας μάλιστα ορισμένες από αυτές), στο ΥΠΕΠΘ.

Οι δε συνάδελφοι εκπαιδευτικοί ας είναι πιο προσεκτικοί όταν διατυπώνουν προτάσεις για περιορισμό των δικαιωμάτων συναδέλφων τους. Πολύ γρήγορα όλα αυτά θα έρθουν και στην πόρτα τους…

Εμείς, ως απολυμένοι ή προσωρινά (και για ελάχιστες– τελευταίες- ώρες για φέτος) υπηρετούντες στον ΟΑΕΔ εκπαιδευτικοί, δεν θα σταματήσουμε να διεκδικούμε με κάθε πρόσφορο τρόπο, όπως λέει και το καταστατικό του Συλλόγου μας, την αναγνώριση της προϋπηρεσίας έστω και μιας ώρας που αποκτήθηκε, στα δημόσια σχολεία ( ΤΕΣ, ΤΕΕ) του ΟΑΕΔ, σχολεία ισότιμα με τα σχολεία του ΥΠΕΠΘ από το 1985, σχολεία που ανήκουν σε κράτος- μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


Αθήνα, 21 Απριλίου 2007

Βίκυ Κοτρίκλα

ΠΕ02 Φιλόλογος

Με προϋπηρεσία 12 χρόνων (1995-2007) στα σχολεία του ΟΑΕΔ
Πρόεδρος του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΟΑΕΔ
«ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ»
(αναγνωρισμένο σωματείο, αριθμ. 7355/2007)

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

του Μάριου Μιχαηλίδη, δάσκαλου

Το καθημερινό άγχος κάθε εργαζόμενου, μετά από εκείνο της εξασφάλισης της δουλειάς, είναι το πώς θα τα βγάλει πέρα με το ύψος του μεροκάματου ή του μισθού του, σε σχέση με την ολοένα αυξανόμενη ακρίβεια και την επέκταση των αναγκών του. Να, όμως, που τα τελευταία χρόνια προστέθηκε σε μαζική κλίμακα και ένα άλλο: ΤΟ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥ. Πληθαίνουν οι περιπτώσεις που εργοδότες καταβάλλουν τα οφειλόμενα στους εργαζόμενους μετά από πολλές εβδομάδες ή μήνες. Και τι κάνουν οι εργαζόμενοι στο μεταξύ; Αλίμονό τους! Μαζί με τη στέρηση ψάχνουν για δανεικά, για βοήθεια από γονείς, συντρόφους, φίλους κλπ. Αποτέλεσμα: ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος μπορεί να δανείζεται, παραμένει πάντα χρεωμένος. Πρώτα δανείζεται, μετά παίρνει κάποιους καθυστερούμενους μισθούς, στην καλύτερη περίπτωση ξεχρεώνει και ξαναδανείζεται, για να ξεχρεώσει όταν πάλι ξαναπληρωθεί. Χάνει, βέβαια, και τους τόκους των δανείων, ενώ τα χρωστικά του εργοδότη του καταβάλλονται άτοκα.
Κανονικά, για να θυμηθούμε το Μαρξ, η καταβολή του μεροκάματου ή του μισθού μετά το τέλος της ημερήσιας, βδομαδιάτικης ή μηνιάτικης δουλειάς αποτελεί στην ουσία ένα ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ! Γιατί; Επειδή, πολύ απλά, το μεροκάματο ή ο μισθός είναι (κατά προσέγγιση) το κόστος της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης του μισθωτού. Είναι τα λεφτά που χρειάζεται για να ζήσει αυτός και η οικογένειά του, για να καλύψουν τα έξοδά τους ακόμη και πριν αρχίσει τη δουλειά. Το ενοίκιο, για παράδειγμα, το πληρώνει κάποιος στην αρχή του μήνα, για να πληρωθεί στο τέλος του. Ο εργοδότης, όμως, πληρώνει στο τέλος, έχοντας, στην πραγματικότητα «δανειστεί» (αυθαίρετα) από τον εργαζόμενο το μισθό του! Επίσης, η πληρωμή μετά το τέλος ενός χρονικού διαστήματος εργασίας δημιουργεί την απατηλή εντύπωση ότι ο εργοδότης καταβάλλει το αντίτιμο της δουλειάς, ενώ, στην πραγματικότητα, δίνει ένα μόνο κομμάτι από την αξία που παρήγαγε ο μισθωτός. Το μεγαλύτερο κομμάτι το κλέβει (νόμιμα) ο ίδιος ως ΥΠΕΡΑΞΙΑ.
Η παραπάνω ανάλυση αναφέρεται στην ιδανική περίπτωση της τακτικής καταβολής των εργατικών αποδοχών και κρατήσεων. Ας σκεφτούμε, λοιπόν, τι γίνεται, όταν ο εργοδότης καθυστερεί τα δεδουλευμένα με διάφορες προφάσεις, κερδίζοντας από την κεφαλαιοποίησή τους, ενώ, αυτοί που δημιούργησαν τον πλούτο του με τον ιδρώτα τους, στερούνται και τα απαραίτητα! Και πού, συμβαίνει, παρακαλώ, αυτή η αθλιότητα τα τελευταία χρόνια; ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ! Ας ρωτήσει κάποιος τους ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΥΣ συναδέλφους του σχολείου του! Ας ρωτήσει τους ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ για την αρχική τους πληρωμή μετά την πρόσληψή τους! Ας ρωτήσει τους ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ και τους ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΥΣ του ΟΑΕΔ και της ΣΙΒΙΤΑΝΙΔΕΙΟΥ, που τους καθυστερούν τους μισθούς τους σε όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους! Ακόμη, τους ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ των ΙΕΚ, αλλά, και εκείνους της ελεύθερης εκπαιδευτικής αγοράς, τους ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ των ΚΕΚ, με τις επιταγές!
Ακούγονται διάφορες δικαιολογίες για σπαστές εξοφλήσεις των προγραμμάτων, με τα οποία χρηματοδοτούνται σχολεία κλπ. Μας είναι αδιάφορο! Ο ΜΙΣΘΩΤΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ (ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟΣ ΜΙΣΘΩΤΟΣ) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ! Να σταματήσει, επιτέλους, αυτή η αθλιότητα!
Το επικίνδυνο είναι η προσαρμογή των θιγόμενων σε αυτή την πραγματικότητα, η εξάπλωση της ιδεολογίας της υποταγής («έτσι είναι εδώ», «τι να κάνεις», «μη μιλάς γιατί δε μας ξαναπάρουν» κλπ.) Έτσι, όμως, ο κατήφορος των εργασιακών μας δικαιωμάτων δε θα σταματήσει ποτέ! Θα γλιστράμε όλο και προς τα κάτω, προς την πλήρη εξαθλίωση. Και ας μη νομίζουν οι μόνιμοι πως έχουν γλιτώσει. Η ΕΠΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΘΑ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟΛΥΣΗΣ, Η ΔΕ ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΣΤΗ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ. Εκτός, εάν αντιδράσουμε άμεσα, δυναμικά, τώρα! Με στόχο:
- την άμεση και τακτική πληρωμή,
- την κατάργηση της ωρομισθίας και αναπλήρωσης,
- του μόνιμου διορισμού όλων των εκπαιδευτικών που υπηρετούν ή θα υπηρετήσουν στην εκπαίδευση, χωρίς ΑΣΕΠ ή άλλη επιλογή, με μόνο κριτήριο το χρόνο αναμονής και το χρόνο προϋπηρεσίας.