ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ

Τα τσιράκια και τα λαμόγια που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία χτύπησαν και πάλι. Μετά τις απειλές "να το βουλώσω επιτέλους" έρχεται ένα καινούριο φρούτο:
Συνεχίζουν είτε από το paideia-gr ως δήθεν "επώνυμοι συντάκτες" είτε απο το pde ως κυρία (...) bikini να λασπολογούν ασύστολα.

( Το παρακάτω κείμενο αναρτήθηκε αρχικά στο pde)

Από τότε που ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο και, ανώνυμα, ανέξοδα, «ατιμώρητα», ανεύθυνα γράφει ό,τι του κατεβαίνει, γέμισε ο τόπος αισχρούς υβριστές, συκοφάντες, στρεψόδικους, λασπολόγους.
Μέσα στο συρφετό αυτό είναι και η κυρία bikini…

Το έχω ξαναγράψει και σε άλλη απάντησή μου ότι είναι χάσιμο χρόνου να ασχολείται κανείς με όσα η κούτρα του κάθε πικραμένου κατεβάζει, να απαντάει στα αυτονόητα, να προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας! Αλλά επειδή η λάσπη πέφτει σαν εμετική βροχή, επιχειρώντας να καλύψει την πραγματικότητα, και τα γραπτά μένουν, απαντώ. Όχι στο ξεδιάντροπο λιβελογράφημα! Απευθύνομαι στους νοήμονες που διαβάζουν…

Είμαι η Βίκυ Κοτρίκλα, 48 χρονών, απόφοιτος (1984) του Παιδαγωγικού της ( ενιαίας τότε) Φιλοσοφικής Ιωαννίνων, με Master στη Δια Βίου Μάθηση, Proficiency Cambridge, Michigan κ.λ.π.., κ.λ.π.. Είμαι χρόνια εκπαιδευτικός της πρώτης γραμμής, εργασθείσα επί 12 χρόνια ως ωρομίσθια και αναπληρώτρια σε 5 σχολεία του ΟΑΕΔ σε όλη την Ελλάδα και τα τελευταία 2 χρόνια ως αναπληρώτρια στη Σιβιτανίδειο Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων. Δεν είμαι «επαγγελματίας» συνδικαλίστρια, αλλά συνδικαλίζομαι αδιάλειπτα τα τελευταία 6 χρόνια, από τη στιγμή που αποφάσισα , αντί να παραπονούμαι, να παίρνω την ευθύνη των διεκδικήσεών μου και με συλλογικό τρόπο. Ήμουν μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Ωρομισθίων Αττικής και Νήσων του ΟΑΕΔ. Είμαι πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΟΑΕΔ για την Αναγνώριση, ενός συλλόγου που ιδρύθηκε το 2007, αφού μας είχαν πετάξει πλέον έξω από τον ΟΑΕΔ, με τον νόμο της Νέας Δημοκρατίας για την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, με σκοπό την αναγνώριση των χρόνων που εργαστήκαμε στον ΟΑΕΔ, δηλαδή στη Δημόσια Εκπαίδευση της χώρας. Είμαι μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Έκτακτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού της Σιβιτανιδείου Σχολής, στην οποία εργάζομαι τα τελευταία 2 χρόνια, μετά την απόλυσή μας από τον ΟΑΕΔ. Δεν έχω εργαστεί ΠΟΤΕ ως ωρομίσθια ( κανονικό πρόγραμμα / ΠΔΣ), αν και κάνω κάθε χρόνο αιτήσεις, καθώς δεν με έχουν καλέσει ΠΟΤΕ να διδάξω έστω και 1 ώρα, αντίθετα με πολλούς συναδέλφους μου οι οποίοι πήραν πτυχίο έως και 20 χρόνια μετά από μένα…

Είμαι εναντίον του ΑΣΕΠ, αν και, παγιδευμένη στην αδιοριστία και στην ομηρία χρόνων μέσα στις ΤΕΣ και τα ΤΕΕ ΟΑΕΔ, αναγκάστηκα μια φορά να δώσω εξετάσεις, όπου και ήμουν επιτυχούσα, αλλά όχι διοριστέα, όπως συμβαίνει με χιλιάδες χιλιάδων απελπισμένων εκπαιδευτικών τα τελευταία 11 χρόνια. Είμαι εναντίον του ΑΣΕΠ, από το 1998, οπότε βγήκα στους δρόμους και εγώ, μαζί με τους χιλιάδες που διαμαρτυρηθήκαμε για την κατάργηση της επετηρίδας και την αποσύνδεση των πτυχίων μας από τα εργασιακά δικαιώματα, πολιτική που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ και συνέχισε η Νέα Δημοκρατία. Είμαι εναντίον του ΑΣΕΠ, γιατί υποβιβάζει την αξιοπρέπεια κάθε εκπαιδευτικού, αναγκάζοντάς τον να απαντά σε ερωτήσεις μηχανιστικής απομνημόνευσης, διαβάζοντας όλα τα βιβλία που διαβάζουν οι μαθητές μας. Λυπάμαι τους μαθητές που έχουν εκπαιδευτικούς οι οποίοι καμαρώνουν για την «αξιοκρατία» του διαγωνισμού ΑΣΕΠ των εκπαιδευτικών και κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τους πολιτικούς λόγους για τους οποίους δημιουργήθηκε αυτό το παραμύθι. Λυπάμαι τα παιδιά που έχουν φιλόλογους οι οποίοι το έχουν καύχημα ότι είναι οι «καλύτεροι», γιατί διορίστηκαν μέσω «αξιοκρατικού» ΑΣΕΠ, αλλά δεν ντρέπονται για όσα αγνοούν, ούτε καν για τα ορθογραφικά τους λάθη!

Είμαι υπέρ της μόνιμης και σταθερής εργασίας για όλους τους εργαζόμενους, για όλους τους εκπαιδευτικούς. Είμαι εναντίον της ωρομισθίας και της αναπλήρωσης. Είμαι εναντίον των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, οι οποίες τείνουν να καθιερωθούν παντού (και στην εκπαίδευση βεβαίως) με τη συμβολή όλων των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ οι οποίες ακολουθούν τις κατευθύνσεις περί ευελιξίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


Είμαι υπέρ της αναγνώρισης της προϋπηρεσίας (δηλαδή της δουλειάς) όλων των εκπαιδευτικών, οπουδήποτε και αν έχουν εργαστεί. Αυτό απάντησα και όταν, σε μια συνάντηση του προεδρείου του Συλλόγου μας με παράγοντες του ΥΠΕΠΘ μας είπαν «Αν όμως αναγνωριστεί η προυπηρεσία σας, τότε θα πρέπει να αναγνωριστεί και των εκπαιδευτικών του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης». Ναι, να αναγνωριστεί, απαντήσαμε και τότε και τώρα. Κάθε εκπαιδευτικός ο οποίος έχει εργαστεί οπουδήποτε, έχει εκ των πραγμάτων μια εμπειρία η οποία δεν μπορεί να μείνει στην άκρη. Τη χρησιμοποιεί για να κάνει οπουδήποτε την ίδια δουλειά, επομένως πρέπει και να του αναγνωρίζεται. Αυτό ( παραδόξως…) το δέχεται ( εμμέσως) και το ΥΠΕΠΘ, το οποίο στη Σιβιτανίδειο, ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΚΕΙ, αναγνωρίζει εδώ και χρόνια, όχι μόνον την προυπηρεσία του ΟΑΕΔ, αλλά και όσων έχουν εργαστεί σε φροντιστήρια και σε ιδιωτικά σχολεία! Προσωπικά, δεν έθεσα ποτέ θέμα του πως προσλαμβάνεται κάποιος, γιατί μετά το 1998 και την κατάργηση της επετηρίδας, οι πολλαπλοί τρόποι διορισμού είναι παράθυρα ομηρίας, ρουσφετιών και εκμετάλλευσης και δεν έχει κανένα νόημα να λες ποια πρόσληψη φέρνει τους καλύτερους στην εκπαίδευση, είναι δίκαιη ή καθαρή, γιατί δεν υπάρχει καμία τέτοια πρόσληψη!

Είμαι εναντίον όσων, κοιτάζοντας μόνο το «τομάρι» τους, απαιτούν να «σβηστεί» η δουλειά όλων των εκπαιδευτικών που εργάστηκαν πριν τον μόνιμο διορισμό, εκτός από τη δική τους! Είμαι εναντίον όσων έχουν εργαστεί ως ωρομίσθιοι στην «καθαρή» και «αξιοκρατική» ΠΔΣ, και με την προυπηρεσία αυτή εντάσσονται στους πίνακες του ΥΠΕΠΘ, παίρνουν μόρια για τον διαγωνισμό ΑΣΕΠ, αλλά απαιτούν να εξαφανιστεί η προυπηρεσία όλων των άλλων, στην προκειμένη περίπτωση των διωχθέντων από τον ΟΑΕΔ εκπαιδευτικών του! Είμαι εναντίον όλων όσοι θεωρούν την εκπαίδευση προσωπική ιδιοκτησία τους, ιδιαίτερα αν δεν έχουν αγωνιστεί σε συλλογικό επίπεδο με τα σωματεία τους, παρά μόνον έχουν γεμίσει σάλια τα τηλέφωνα, τους προθαλάμους των τοπικών βουλευτών και κομματικών παραγόντων, των υπουργών και των συνδικαλιστών των Ομοσπονδιών τους.

Είμαι εναντίον όσων επιτίθενται απρόκλητα, ειδικά σε συνάδελφους, ανυποψίαστους, καθαρούς και αγωνιστές, ξεπληρώνοντας γραμμάτια σ’ αυτούς που τους βόλεψαν στην εκπαίδευση, αλαζόνες, τιμητές και κριτές των πάντων. Είμαι εναντίον αυτών που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, λασπολογώντας τον οποιονδήποτε, είτε τον ξέρουν είτε όχι, μη κάνοντας τον κόπο καν να διασταυρώσουν τα «στοιχεία» τους, καθώς, βέβαια, ο σκοπός τους είναι η σπίλωση. Είμαι εναντίον όσων αποκαλούν τους άλλους «λαμόγια» και οι πράξεις τους δείχνουν ότι ΑΥΤΟΙ είναι τα αρχι-λαμόγια! (λαμόγιας και λαμόγιο= αβανταδόρος, παίχτης ψεύτικος ή πελάτης νυχτερινού κέντρου που παρασύρει τους άλλους, απατεώνας, ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ, Α. Κολτσίδα).Είμαι εναντίον όσων καμώνονται ότι είναι κομματικά αδιάφοροι και δεν ελέγχονται από κανέναν, αλλά η ίδια τους η πρακτική τους διαψεύδει: λύκοι, με προβιά προβάτου, προσπαθούν να ξεγελάσουν ιδιαίτερα τους νεοεισερχόμενους στην εκπαίδευση, οι οποίοι μπορεί και να μην πάτησαν ποτέ το πόδι τους σε συνέλευση της σχολής τους και αγνοούν αυτά τα κόλπα, κλασικά κόλπα συντηρητικών, δεξιών, δήθεν "απολιτικών" κ.λ.π.


Είμαι μαζί με όσους συνάδελφους αγωνίζονται οργανωμένα με τα σωματεία τους, κατεβαίνουν στις κινητοποιήσεις του κλάδου για συλλογικά αιτήματα, συμμετέχουν στις γενικές συνελεύσεις και ψηφίζουν εκπαιδευτικούς που αγωνίζονται για το σύνολο των εκπαιδευτικών. Εκεί μπορεί να με βρει και εμένα όποιος με αναζητήσει, ανά πάσα στιγμή. Ούτως ή άλλως ποτέ δεν κρύφτηκα πίσω από τους θάμνους σαν «ζλάπ’» για να χτυπήσω τον οποιονδήποτε. Ανοιχτά, δημόσια, επώνυμα, με το θάρρος της γνώμης μου και με σεβασμό και εκτίμηση στους σοβαρούς και καθαρούς ανθρώπους, (αλλά όχι στα σούργελα, τους χαφιέδες, τα τσιράκια και τα φασιστοειδή ) από την πρώτη στιγμή που ανακατεύτηκα στα συνδικαλιστικά. Χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος!